Toen onze dochter Juliet bijna 1 jaar was, begonnen bij mij de kriebels voor nog een kindje weer te komen.
Ik heb deze kriebels aan Marco verteld. Ik vond het zo leuk om een gezin te zijn. Juliet is zo'n leuk kind. Het gings m'n mooiste dromen te boven (niet wetende wat voor periode er nog komen zou ;)).

Marco wilde ook wel graag nog een kindje, maar hij had wel zoiets van "wat als het weer een miskraam wordt?". Tja ... 2 miskramen na Lisa vond ik eigenlijk wel voldoende. Maar ik had ook zoiets van "wie niet waagt, wie niet wint!". Dus we gingen de gok wagen.
Ik was dat jaar 30 geworden en moest ook voor een uitstrijkje voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhals kanker. We besloten als dat uitstrijkje goed was (je weet het immers nooit!) er voor te gaan.
Het uistrijkje was goed, dus we gaven onszelf groen licht.

Voor ik zwanger was van Juliet kon je zowat de klok op mijn cyclus gelijk zetten.
Maar nu was ik de eerste maand in ene 6 dagen overtijd. Heel vreemd! Een zwangerschapstest was negatief, de menstruatie die volgde was heel vreemd. Mmm .... Nou ja, nieuwe ronde, nieuwe kansen dachten we maar!

De 2e maand had ik na een paar dagen overtijd (4) weer een negatieve test .... Op precies een week overtijd had ik een heeeel vaag positieve predictor (zou het dan toch?).Ik had maar Romed testen besteld bij babybrabbel, want die waren lekker goedkoop. En toen die binnen kwamen ... had ik een positieve test
.
Maar ik had ook wel verhalen gehoord over positieve romedtesten en geen zwangerschap ... Dus voor de zekerheid maar 1tje in gewoon water gehouden om te kijken hoe dat er uit zag.
Er zitten 3 testen in een verpakking dus ik had er nog 1 over. Na 2 weken overtijd die ook nog maar een keer gebruikt (ik kon het nl. niet geloven) en ja hoor!!! Nog duidelijker dan de eerste!

Tjee, weer een wonder in m'n buik!
We besloten nog niet meteen het nieuws te vertellen. Om het nieuws aan onze ouders te vertellen, maakten we een tshirt wat Juliet kon dragen:

Toen mijn vader dat tshirt zag, had hij het meteen door. Bij m'n moeder duurde het iets langer.
Natuurlijk waren ze erg blij dat er een 5e kleinkind op komst was, maar ook was er bij hen de angst van "als het maar niet weer misgaat".

Het eerste bezoek aan de gyn had ik uitgesteld naar 12 weken. Dan was meteen duidelijk hoe of wat! Niet van "oh het hartje klopt nog niet, maar er kan nog van alles gebeuren". Nee, als het hartje dan nog niet zou kloppen (of niet meer!) dan zou het gewoon niet goed zijn.

Bij de gyn aangekomen zag alles er goed uit op de echo, echter ..... Het kindje liep 9 dagen achter .... En aangezien we dat ook met 1 miskraam hebben gehad, (op een jongere "leeftijd" van het kind), zat de schrik er goed in.
Ja, het hartje klopte wel en zo, maar toch ... Ik was nu ipv 17 oktober 2005 op 26 oktober 2005 uitgerekend.
Toen ik dit aan m'n schoonmoeder vertelde zei ze "oh, misschien komt het dan wel op 25 oktober! De geboorte dag van Opa (in 2001 overleden)!". Ik had eigenlijk zoiets van ... Liever niet!

De zwangerschap liep de eerste 5,5 maand voorspoedig. Ik was niet zo heel erg misselijk als bij Juliet, m'n bekken leek ook minder zeer te doen. De baby groeide goed.

En toen gingen we op vakantie naar Duitsland .... Daar zaten we op een park in een huisje op een hele hoge en steile heuvel ..... Dat ging dus niet goed! Elke keer als ik de heuvel beklommen had kreeg ik last van harde buiken en van m'n bekken. Het was een ramp. Ik wilde naar huis! We hebben gevraagd of we het huisje konden ruilen naar een lager gelegen huisje, en dat was gelukkig mogelijk!
Alleen was het leed al geleden ... Sindsdien had ik heel veel last van bekken.
Gelukkig kreeg ik er cesartherapie voor. Het hielp tijdens de zwangerschap niet zo heel erg (voor mijn gevoel dan!), maar er na was ik heel snel van de pijn af. Zelfs nog sneller dan bij Juliet!

Met 29 weken stond ik al stijf van de harde buiken. Ik werkte ondertussen nog maar 3 halve dagen (ipv 3 hele), maar nog was het allemaal te veel. Ik moest het nog rustiger aan doen van de gyneacoloog. En dus vanaf net geen 30 weken zat ik in de ziekte wet. Dat was wel even anders dan ik me voorgesteld had ... Deze zwangerschap begon zo goed! Maar sinds die vakantie in Duitsland was het heel hard bergafwaarts gegaan.

Thuis kon ik ook bijna niets meer! Gelukkig kreeg ik heel veel hulp. Hulp in de huishouding en hulp met Juliet.
Mijn vader en moeder brachten Juliet naar het kinderdagverblijf en deden dingen met haar. Mijn schoonzusje deed ook van alles met Juliet en mijn schoonmoeder maakte 1x in de week ons huis grondig schoon.
Wat dat betreft hebben we (ja ... Marco ook :)) heel erg geboft met onze familie!
Als bedankje hebben we een paar maanden na de bevalling een high tea gegeven.

Op 22 oktober waren Yoni en Bram jarig, zij werden alweer 2.
Ik stond ondertussen op knappen en voelde me lamlendig ... De 23e vierde zij hun verjaardag. Die dag voelde ik de baby al een heel stuk minder bewegen ... De 24e voelde ik de baby nog minder. Nog wel wat, maar lang zoveel niet meer als daarvoor.

De geboorte